Jak już wspominano, pierwsze wzmianki o miejscowości sięgają II. połowy XIV wieku (1381 - Urbarz Posiadłości Frýdlantskich). Od tego czasu pojawiają się informacje o właściwościach leczniczych tutejszego źródła. Dzięki dużej ilości pielgrzymów, którzy przychodzili z Łużyc do Mariańskiego Kościoła Pielgrzymkowego w Hejnicach, była Libverda znana w okolicy już w XV. wieku. Wywiera tu „Boża Woda“, którą pielgrzymi orzeźwiali się. Na początku było tylko jedno źródło. Leczyli się z niego i słynne osobowości - saksoński elektor August I. i książę Albrecht z Wallenstainu, który był chory na syfilis i kazał posyłać sobie wodę leczniczą tam, gdzie akurat przebywał.
W połowie XVI. wieku było w miejscowości około 40 majątków ziemskich - 21 chłopów, 1 ogrodnik, 10 korników i 8 chałupników. Był tu również młyn, tartak i trzy kuźnie. Na podstawie spisu poddanych według wiary mieszkało w roku 1651 w miejscowości 113 osób.
W roku 1771, podobnie jak w innych miejscowościach, miało miejsce numerowanie domów. Numer jeden otrzymywała przeważnie gospoda. W miejscowości były w tym okresie 68 domów. Do roku 1786 zwiększyła się ich ilość na 78. Zaczyna się powoli rozwój miejscowości dzięki źródłom leczniczym. Po śmierci hrabiego Filipa Józefa Gallase w roku 1757 zostaje jego spadkobiercą jego bratanek Krystian Filip Clam pod warunkiem, że on i jego potomkowie przyłączą do swej nazwy nazwę Gallas i będą również nosili herb Gallasów. W ten sposób powstała nowa gałąź rodowa Clam-Gallasów. Ów właściciel posiadłości frýdlantskiej jest uważany za założyciela dzisiejszego sanatorium.
Łaźnie otaczają lasy mieszane, które w połączeniu z podgórskim położeniem oddają ich klimatyczny charakter. Kotlina, w której znajduje się gmina jest zamknięta przez masyw górski Smrku ( 1124m ). Do jej terytorium należy Narodowy rezerwat przyrody „Izerskie buczyny” oraz pamiątka przyrodnicza „ Kosodrzewina na Smrku”. Ze względu na przepiękny krajobraz Łaźnie Libwerda stają się jednym z najważniejszych ośrodków turystycznych.
